Mijn eerste besluit als leider ging over een trekhaak…
Echt waar! Het was in 2001
Volgens de regeltjes was een trekhaak een privé ding en mocht dit niet in een leasecontract worden opgenomen. Maar deze collega gaf vaak buitentrainingen en gebruikte dus de buitenkar, de van het bedrijfslogo voorziene aanhangwagen met touwen, planken en gereedschap. Het kostte mij 30 seconden dit besluit te nemen. Maar ik had toen al beter moeten weten. Professionals zijn net mensen.
Zeker twaalf kilo boeken over leiderschap had ik toen achter de kiezen. 80% hiervan was geschreven door professionals die nooit leiding hadden gegeven en de behoefte hadden duidelijk te maken dat ze zo min mogelijk last van hun baas wilden hebben. Een slordige 18% was van ondernemers die op grond van een enkelvoudig succes een universele waarheid verkondigden. Die resterende 2% is overigens verwaarloosbaar interessant. Al deze wijsheid en soms ook wetenschap werd in één klap door een fokking trekhaak weggevaagd. Een gebogen stuk metaal van 45 centimeter dat fier zijn stevige knop aan het uiteinde op steekt tegen elke ideële gedachte over de rol van een leidinggevende in het inspireren en motiveren van professionals.
Opmerkelijk genoeg is management literatuur zelden wetenschappelijk onderbouwd en dat wat deugdelijk is onderzocht, is vaak in retroperspectief correct, maar heeft weinig voorspellende waarde. Het werk van Peters & Waterman (In Search of Excellence – de bakermat van het 7S model) en meer recent van Jim Collins (Good to Great – de ontdekking van Level 5 Leadership) laten dit maar al te fraai zien door het latere falen van de bedrijven die in deze onderzoeken rolmodel zijn voor excellentie. Toen ik laatst de behoefte had mijn boekenkast eens anders te ordenen, bleek ik zeker 2 meter boeken te hebben in de categorie “mensen die ook een particuliere opvatting hebben over leiding geven”. Het zal niet voor niets zo zijn dat het gerucht gaat dat op de economie redactie van een goed bekend staand handelsblad de redacteuren elkaar present exemplaren cadeau doen om elkaar te pesten.
Welk een cynisch beeld is dit voor onze beroepsgroep. En ik hoor de heren Boonstra en Strikwerda al knarsen tanden. En zeker Weggeman, die ooit opriep om professionals maar geen leiding te geven. Toch heb ik de behoefte mij te gaan mengen in dit debat, vanuit een waarheid en werkelijkheid van mijzelf, N=1.